Wildzwemmen volgens Ella Foote, zwemjournaliste, lerares en directeur van Dip Advisor ; een zwemadviesbureau dat mensen helpt te genieten van open water. De term ‘wildzwemmen’ is de laatste jaren enigszins omstreden geworden, omdat veel mensen openluchtzwemmers maar vervelend vinden met hun evangelische houding en pogingen om iedereen ervan te overtuigen een duik te nemen – het water is heerlijk, kom er toch in. Sommigen noemen het misschien gewoon zwemmen, maar als je zwemmen omschrijft als wildzwemmen, laat dat zien dat het meer is dan een uitstapje naar het plaatselijke recreatiecentrum of overdekt zwembad.
 

Wildzwemmen is anders dan gewoon zwemmen. Het is een zintuiglijke ervaring die gevoelens van magie oproept en ontzag opwekt. Zoals elke lichaamsbeweging is zwemmen zowel lichamelijk als geestelijk heilzaam. Het gebruikt alle spieren in je lichaam, verhoogt de hartslag en kan je in een meditatieve toestand brengen, waardoor u stress kunt loslaten. Door de lage impact is het geschikt voor alle leeftijden. Frisse lucht inademen, natuurlijk daglicht en contact met de natuur zijn allemaal dingen waarvan wetenschappelijk is bewezen dat ze goed zijn voor ons algehele welzijn – door buiten te zijn geef je het zwemmen een boost. Er is niets waarbij je zo stil staat en op je ademhaling, lichaam en geest focust als een frisse duik. Het dwingt je in het moment te zijn. De gedachten en gevoelens die je maar niet los kunt laten, zijn verdwenen en daarvoor in de plaats komen gedachten van kracht, vastberadenheid en opwinding.

Als je de sprong nog niet hebt gewaagd, vraag je je misschien af: is het koud? Ja, het is koud, maar na die kou ervaar je een fijne sensatie die je de rest van de dag nog kunt voelen. Het aanvankelijke ongemak, wanneer het bloed naar je kern stroomt en je huid doet prikkelen, gaat voorbij en na die sensaties ontstaat de vreugde. Het is deze euforie die wildzwemmers najagen. Eenmaal in het water en de diepte, zijn je ogen gelijk aan de aarde en het water strekt zich voor je uit. Je wordt herinnerd aan de wildheid, de omvang van het landschap en hoe klein we eigenlijk zijn in deze wereld.

In de rivier, afhankelijk van de tijd van het jaar, vult je neus zich met de zoetheid van watermunt, vochtige houtaroma's of muskusachtige stroperige geuren van bloemen en planten. Aan de kust kan de geur van zeewier je geurpapillen prikkelen – scherp, metaalachtig en zout. Meren en watervallen geven een frisheid, koelere lucht en rijke bladnoten. Je voelt de kiezels tegen de zachte huid onder de tenen. Zand schuurt, kleeft en waait langs het lichaam. De grond kan glad en glibberig zijn. Water dat op droge lippen spat, stimuleert de smaakpapillen, je vangt een glimp op van de felle kleur van een snel voorbijvliegende ijsvogel en je hoort de geluiden van de natuur om je heen. Je zwemt – alsof je vliegt, je voelt zich gewichtloos en in het hier en nu.

Hoewel ik mijn hele leven in open water heb gezwommen, vergeet ik soms hoe goed het voelt om uit de diepte tevoorschijn te komen, mijn voeten opnieuw de grond te laten raken en terug te keren naar het land. Niets verbetert mijn humeur en mijn gevoel van kracht zo goed als zwemmen in open water. Het ritueel ervan. De kinderlijke vreugde bij het ontdekken van een nieuwe zwemplek of de angst die je bekruipt bij het betreden van ijskoud water – je kunt het niet verslaan, dus waarom zou je de sprong niet wagen?